Ok, yay vasıtası ile fırlatılan; ucu özellikle sivriltilmiş ya da sivri metal bir başlık takılan çubuktan meydana gelir. Bu araç, insanlıkla beraber ortaya çıkmış ve ilk zamanlar avcılık için kullanılmış, sonraki zamanlarla ise savaşlarda uzun menzilli silah olarak yerini almıştır. Orta Asya'daki Türkler tarafından ustaca kullanılan ok, Osmanlı Devleti döneminde altın çağını yaşamıştır. Ateşli silahların icadı ile birlikte artık daha geri planda kalmış ve bir spor olarak tarihteki ilerleyişine devam etmiştir.
OSMANLI'DA OKÇULUK
Osmanlı Devleti'nde yaygın olarak yapılan okçuluğun Osmanlıca'da "kemankeşlik" olarak bilinirdi. "Keman" yay, "keş" kelimesi ise çeken anlamına gelmektedir. Osmanlılarda, Yeniçeri Ocağı ilk oluşturulduğu zamandan itibaren ocaktaki erlerin sahip oldukları başlıca silahlar arasında ok da yerini almıştı. Bu dönemde padişahlar tarafından okçuluk övgü ile anılmaktaydı. Oku ile ün yapan kemankeşler padişah tarafından ödüllendirilirlerdi. Bununla da kalınmaz, sadece okçuya değil ok ustasına da ödül verilirdi. Hatta ok ustaları kendi okçusundan başka biri için ok yapmaz, namını bu şekilde korumaya çalışırdı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder